W życiu codziennym tak często gubimy się w natłoku obowiązków, informacji i bezsensownych zakupów. Zdarza się, że nie wiemy, w co ręce włożyć, a chęć ucieczki od chaosu rodzi się z każdą minutą. W tym artykule chciałbym podzielić się z Wami moimi przemyśleniami na temat minimalizmu, który stał się dla mnie formą oddechu od zgiełku. Może i Ty zrobisz krok w stronę prostszego, spokojniejszego życia?
Uważność a minimalizm – co mają wspólnego?
Minimalizm to nie tylko pozbycie się rzeczy. To przede wszystkim sposób myślenia, podejście do życia. Kiedy rozpocząłem swoją przygodę z minimalizmem, miałem wrażenie, że nareszcie mogę złapać oddech. Codzienne życie pełne zadań, powiadomień i rzeczy do zrobienia zaczęło powodować coraz większy chaos, a ja byłem w tym wszystkim zagubiony. I wtedy, jak na zawołanie, trafiłem na książkę, która otworzyła mi oczy na znaczenie uważności. Zrozumiałem, że minimalizm i uważność łączą się w jedną całość – są jak dwa skrzydła dla mojego umysłu. Uważność to świadome przeżywanie chwili obecnej, co w połączeniu z minimalizmem – ograniczeniem bólu bitew o zbędne przedmioty – daje niesamowite efekty.
Jak rozpocząć życie minimalistyczne? Moje sprawdzone sposoby
Okej, to nie jest tak, że pewnego dnia obudziłem się i stwierdziłem: „Tego dnia zostanę minimalistą”. Zajęło mi to trochę czasu i niezbędne były konkretne kroki. Po pierwsze, zacząłem od przeglądania swojego mieszkania. Zauważyłem, że mam więcej zabawek, książek i ubrań, niż potrzebuję. Po drodze trafiłem na zasadę „jednej pięćdziesiątki” – wyrzucam (lub przekazuję) 50 rzeczy, które już nie sprawiają mi radości. Na początku wydawało mi się, że to łatwe, ale z każdą kolejną rzeczą zaczęło się okazywać, że emocje biorą górę. Ale wiecie co? Z każdym przedmiotem, który się pozbyłem, czułem się lżej, jakbym odrzucał kawałek ciężaru z pleców.
Proste przyjemności – klucz do szczęścia w minimalizmie
A teraz najciekawsze – minimalizm nie kończy się na sprzątaniu szafy! Dla mnie to także styl życia. Wiem, że wiele osób wpada w pułapkę myślenia, że minimalizm znaczy pozbawienie się wszystkiego, co fajne. Otóż nic bardziej mylnego! To właśnie te małe, proste przyjemności potrafią zdziałać cuda. Nieważne, czy to spacer w parku, dobry film czy kawa w ulubionej kawiarni – te drobne szczęścia są na wagę złota. Od kiedy odwiedziłem tę pierwszą minimalistyczną kawiarnię (może kojarzycie – tylko jakieś 10 krzeseł, zero zbędnych ozdób), nie mogę przestać myśleć, jak dobrze może być prosto, ale jednocześnie pięknie. I tu pojawia się kolejny krok w moim minimalistycznym życiu – umiejętność odczuwania radości w prostych rzeczach.
Minimalizm w relacjach – jak to wygląda?
Należy pamiętać, że minimalizm nie dotyczy tylko przedmiotów. Oprócz ograniczenia posiadania, można zastosować go także w relacjach. Dla mnie znaczące stały się przemyślenia na temat ludzi, którymi się otaczam. Często twierdziłem, że im więcej, tym lepiej. A tymczasem przekonałem się, że jakość relacji jest znacznie ważniejsza niż ilość. Wyeliminowałem te znajomości, które mnie obciążały, a zyskałem na prawdziwych przyjaźniach. Możecie się śmiać, ale to naprawdę działa! Tak samo, jak pozbycie się przedmiotów, redukcja niezdrowych relacji sprawiła, że znalazłem więcej miejsca w sercu na radość i wspólne chwile.
Szczerze mówiąc, droga ta może nie zawsze wygląda prosto jak piosenka, ale przynosi ogromne korzyści. Minimalizm stał się dla mnie nie tylko stylem życia, ale prawdziwą sztuką przeżywania. Pozwólmy sobie na oddech i prawdziwe, głębsze przeżywanie każdego dnia. Na zakończenie nie mogę nie dodać, że czasami warto jest po prostu… zwolnić tempo i odetchnąć! Bo przecież życie w ciszy ma swój niepowtarzalny smak.